W warszawie się śmieją :-)

Kilka słów wyjaśnienia dla nieprawników, dlaczego wczorajszy wniosek Ziobry do Trybunału Konstytucyjnego jest tak oburzający. Ziobro zaskarżył do TK uchwałę powołującą w 2010 roku na sędziów Rymara, Tuleję i Zubika. Cel tego zaskarżenia jest jasny - chodzi o to, żeby TK stwierdził, że sędziowie ci zostali powołani nieprawidłowo, a to da podstawę do ich usunięcia i powołania trzech nowych sędziów - zrobi to oczywiście obecny parlament, w którym większość ma PiS. Dzięki temu sędziowie wybrani w tej kandencji Sejmu będą mieli w TK większość.

Podstawowy problem z wnioskiem Ziobry jest taki, że żąda on od TK oceny indywidualnych aktów STOSOWANIA prawa (uchwał Sejmu wybierających sędziów, wydanych na podstawie prawa pozwalającego Sejmowi wybracć tych sędziów), a TK jest sądem, który może oceniać akty TWORZENIA prawa (a więc np. ustawę czy inny akt prawny, który daje podstawę dla dalszych aktów stosowania prawa). Różnicę między aktem stosowania i tworzenia prawa najlepiej pokazuje przykład z prawa o ruchu drogowym: uchwalenie ustawy, zgodnie z którą trzeba zapinać pasy bezpieczeństwa, to akt tworzenia prawa; wydanie przez policjanta mandatu za niezapięcie pasów to akt stosowania prawa. Trybunał Konstytucyjny może orzec, czy ustawa nakładająca obowiązek zapinania pasów jest zgodna z Konstytucją, np. czy nieogranicza naszej wolności osobistej (TK w takiej sprawie zresztą orzekł - obowiązek zapinania pasów jest zgodny z Konstytucją). Trybunał nie może jednak ocenić, czy akt nałożenia mandatu, który jest aktem stosowania prawa, jest zgodny z prawem. Od oceny aktów stosowania prawa są zwyczajne sądy.

Ziobro żąda więc od Trybunału wydania wyroku, którego Trybunał nie może wydać. Zresztą sam ZB w zeszłym roku wypowiadał się we wszystkich możliwych telewizjach, że Trybunał nie może oceniać uchwał Sejmu wybierających sędziów. Robił to przy okazji wniosku opozycji, która zaskarżyła do TK uchwały unieważniające wybór trzech sędziów wybranych jeszcze za czasów PO i wybierające na ich miejsce trzech tzw. anty-sędziów (Ciocha, Morawskiego i Muszyńskiego). Wniosek wczoraj złożony jest więc podżeganiem do złamania prawa, polegającego na wykroczeniu Trybunału poza swoje kompetencje, i ukazuje hipokryzję prawniczą ministra Ziobry.

Ktoś mógłby powiedzieć: "Ale w takim razie wniosek opozycji z tamtego roku też był podżeganiem do złamania prawa przez TK - przecież także dotyczył uchwał wybierających sędziów". Można by tak twierdzić, gdyby nie jedna podstawowa różnica pomiędzy uchwałami skarżonymi w tamtym roku przez opozycję i uchwałami skarżonymi teraz przez Ziobrę. Aby tę różnicę wyjaśnić, potrzebujemy wejść głębiej w rozróżnienie na akty tworzenia i stosowania prawa. Otóż, niektóre akty stosowania prawa mogą być takie tylko z nazwy - w rzeczywistości mogą ustanawiać prawo. Trybunał kilkakrotnie oceniał akty niebędące ustawami czy rozporządzeniami, w tym także uchwały Sejmu (np. o powołaniu komisji śledczych) i robił to z jednego powodu: nie forma jest ważna, ale treść. Jeśli akt stosowania prawa w rzeczywistości ustanawia normy prawne, to musi podlegac kontroli TK, bo inaczej dziecinnie łatwo byłoby obejść prawo: wystarczyłoby ustanawiać normy prawne w formie aktów formalnie nazywanych indywidualnymi i konretnymi aktami stosowania prawa. Dlatego TK bada, czy dany akt, nawet jeśli oficjalnie jest aktem stosowania prawa (a więc aktem użycia norm już wcześniej ustanowionych), nie ustanawia nowych norm prawnych.

I takie podejrzenie występowało w przypadku uchwał skarżonych w tamtym roku przez opozycję. Trzeba pamiętać, że skarżono wtedy nie pojedynczą uchwałę, ale kombinację uchwał: połączenie uchwał uchylających wczesniejszy wybór sędziów i uchwał powołujących anty-sędziów. Część prawników uważała, że taka kombinacja jest w rzeczywistości aktem tworzenia prawa: uchylenie wcześniejszych uchwał stworzyło podstawę do wydania nowych uchwał - podstawę, która bez tych uchwał kasujących by nie istniała. Wniosek opozycji był więc zasadny - skarżyła ona nigdy wczesniej nie stosowaną kombinację uchwał, której efektem było skrócenie kadencji juz wybranych sędziów i danie podstawy do wyboru nowych na ich miejsce. Mimo tych wątpliwości Trybunał uznał, że nie może oceniać uchwał Sejmu, bo nawet w tak dziwnej konfiguracji są one aktami stosowania prawa. Argumentacja, że są one jednak w tym konkretnym przypadku aktami tworzenia prawa, została przedstawiona w zdaniach odrębnych sędziów Zubika, Wróbla i Rzeplińskiego.

Sytuacja więc jest następująca: mamy jasne przepisy, któe mówią, że TK nie może oceniać aktów stosowania prawa. W bardzo kontrowersyjnej sprawie z zeszłego roku TK, mimo wątpliwości niektórych sędziów, potwierdził, że nawet dziwna kombinacja dwóch rodzajów uchwał Sejmu nie pozwala mu o nich orzekać, bo są one aktami stosowania prawa. Trzeba podkreślić, że TK wykazał się w tej sprawie bardzo daleką wstrzemięźliwością i szacunkiem dla autonomii Parlamentu, mimo bardzo gorącej atmosfery politycznej. W rewanżu Ziobro składa teraz do TK wniosek w sprawie uchwał z 2010 roku, które były po prostu uchwałami powołującymi sedziów, a więc najbardziej klasycznymi aktami stosowania prawa jakie można sobie wyobrazić, z całą pewnością nietworzącymi żadnej nowej normy prawnej. Co więcej, nawet nie wysila się we wniosku, żeby wykazać, że było inaczej. Świadomie więc namawia TK do przekroczenia jego kompetencji. Dlaczego robi to po 6 latach od wyboru sędziów, dlaczego wobec tych sędziów, chociaż wszystkie uchwały wybierające w przeszłości sędziów "grupowo" wyglądały podobnie? Bo nadużywa prawa. Bo wie, że każdy wczesniejszy Trybunał nawet by się nie zastanawiał, czy może takie uchwały oceniać, tylko odmówiłby rozpatrzenia sprawy. Ale teraz mamy nowy Trybunał, której nielegalnie wybrana Prezes nie przejmuje się naruszeniami prawa, a nielegalnie wybrani sędziowie stają się jego wiodącą siłą intelektualną. Taki Trybunał może wszystko - wiedza prawnicza i wcześniejsze jego wyroki nie będą go zapewne ograniczać.

Konkluzja: wniosek ministra Ziobry jest przykładem hipokryzji, świadomym aktem podżegania Trybunału Konstytucyjnego do przekroczenia jego uprawnień, aktem wendety wobec sędziów, którzy mieli odwagę myśleć niezależnie i pierwszym po przejęciu kontroli nad Trybunałem Konstytucyjnym aktem instrumentalnego wykorzystania go do realizacji swoich celów politycznych.

To dlatego jest tak oburzający.

* Kolegów prawników przepraszam za liczne uproszczenia, w szczególności za zastąpienie relacji: "norma generalno-abstrakcyjna - norma indywidualno-konkretna" dychotomią "akt tworzenia prawa-akt stosowania" prawa. Uważam takie zastąpienie za uprawnione w opracowaniu popularno-naukowym.

EEEE tam. To nie jest najważniejsza sprawa. Pomyłkę Waszczkowskiego rozpaczliwie grzeją zdesperowane jednostki.

"Wprowadzenie poważniejszych kar finansowych m.in. za okupowanie mównicy sejmowej postuluje wicemarszałek Sejmu i szef klubu PiS Ryszard Terlecki. Projekt torpeduje Platforma Obywatelska twierdząc, że „PiS niczego nie osiągnie straszeniem posłów opozycji”. Tymczasem jeszcze w 2013 roku Ewa Kopacz jako Marszałek Sejmu sama domagała się zaostrzenia kar dla posłów za ich nieregulaminowe zachowanie."

Pomyłka Waszczykowskiego to moja sprawa bo jest głównym dyplomatom mojego kraju.
Faktury Kijowskiego to sprawa KOD. To ludzie dobrowolnie dawali pieniądze. Tak samo jak ludzie wysyłali pieniądze do Rydzyka na ratowanie stoczni, a Rydzyk stoczni nie uratował ;-)

wróć do szkoły,a nie mądrkuj kto jest użytecznym,ok ?

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=365875807119748&id=100010919942310

Dla kolegi z krótką pamięcią. Napisz łaskawco kiedy Jaro powiedział że w niedzielę 13 grudnia był w Hucie Warszawa? Wrzuć chociaż jakiś link czy cokolwiek. Udowodnij że nie wszyscy jesteście bezrefleksyjnymi dogmatykami. Może to ty jesteś tym pierwszym przeciwnikiem PiS , który merytorycznie potrafi uzasadnić swoje poglądy. Daj nadzieję że są tacy.