WHO to skorumpowany genderowy outlet ideologiczny

Nie ma czegoś takiego jak ideologia LGBT. To tylko wasze urojenia. Lepiej promować LGBT niż ograniczać prawa tych ludzi.
Aborcja powinna być legalna, co nie oznacza tego aby ludzie nie byli odpowiedzialni za swoje życie seksualne.
Edukacja seksualna jest bardzo potrzebnym przedmiotem bo m.in. chroni dzieci przed wykorzystywaniem.

jaka edukacja seksualna i kogo, już dawno jest
WHO to skorumpowany genderowy outlet ideologiczny

Homolobby też ma tam bardzo mocne przedstawicielstwo.

@Goodman 100% racji. Widzisz co się dzieje z ciemnotą, jakie komentarze.

[cytat] Najciekawsze jest to jak zostala wypromowana Greta Thumbedrg - w malym skrocie czy mowi wam cos ten czlowiek George Soros.

Wiktor Orban był stypendystą jego fundacji.
A tak go nie lubi.
Pewnie za mało mu płacił.

Nie ma czegoś takiego jak ideologia LGBT. To tylko wasze urojenia. Lepiej promować LGBT niż ograniczać prawa tych ludzi.

SŁOWO NA NIEDZIELĘ

Gdy urodziłam pierwsze dziecko obiecałam sobie, że wychowam go na najbardziej pokojową osobę na świecie. Taką, która rozbraja miłością. Taką, która nigdy nie sprawi nikomu przykrości, nie uderzy, a na agresję odpowie dobrocią. Zawsze cierpliwie, merytorycznie i z szacunkiem. A wtedy ludzie, niezależnie od poglądów, będą go szanować. Bo on będzie szanował ich.

O, święta naiwności! Jaka ja durna byłam!

Wiele lat później przyjechaliśmy do UK. Mała mieścinka, 98% ludności to „white British”. Z ksenofobii tutejszych mieszkańców śmieją się mieszkańcy większych miast ościennych. Moje dzieci zostały poinstruowane ponownie, że jeśli chcą, aby ktoś ich szanował, muszą same szanować ludzi. Muszą być uprzejmi, wyrozumiali, kulturalni, mili, koleżeńscy, uczynni, powinni się asymilować, itd.

Mojemu starszemu synowi „na dzień dobry” wrzucono plecak pod kran, puszczono wodę. Chciałam wierzyć, że to jakiś głupi żart. Może nieporozumienie, w końcu moje dziecko bardzo słabo mówiło po angielsku. Miłością w nich. Spokojem i miłością. Zgodnie z planem.

Dalej dziewczynka oznajmiła nauczycielowi, że nie będzie z nim siedzieć w ławce. Na pytanie nauczyciela „Dlaczego?”, odparła: „Bo jest z Polski. Mama napisała karteczkę do pana, że nie muszę z nim siedzieć”. Poszłam do szkoły. Pokojowo. Z miłością. Spławiono mnie równie czule.

Gdy mój średni syn został pobity, a na nagraniu z monitoringu było widać, jak trzech chłopców ze starszych klas podchodzi do niego, dwóch go trzyma, a jeden okłada po brzuchu pięściami, krzycząc (według świadków) „Wypierdalaj do swojego kraju”, usłyszałam od zastępczyni dyrektora, że: „Tu jest Anglia, mamy demokrację, każdy sobie może krzyczeć, co chce. To wolność słowa.” oraz „Proszę nie nadużywać zwrotu „pobity”. Dzieci się biją czasem. To normalne”. Poszłam na policję. Już bez miłości. Ale nadal z pełną kulturą. Doprowadzono do konfrontacji, na której od dyrekcji usłyszałam, że może powinnam zmienić dzieciom szkołę. Zatkało nawet policjantkę. Nie wiedziałam czy się śmiać, płakać, czy lać po ryju. Choć w życiu nikogo nie uderzyłam.

Poszłam do councilu (tutejszy urząd miejski). Przyjęła mnie czarnoskóra urzędniczka. Wysłuchała, westchnęła i powiedziała: „Ty przynajmniej jesteś biała”. Widząc, że nie takiej reakcji się spodziewałam, nachyliła się do mnie i rzekła: „Wybierz jak mam ci poradzić: jak urzędniczka, czy jak matka, która całe życie doświadcza dyskryminacji?”. Wybrałam to drugie. A wtedy ona powiedziała: „ Nie możesz być taka miękka, bo was zajadą. Naucz synów oddawać. Zrób to szybko, bo będzie gorzej”.

Tego dnia przeprowadziłam z dziećmi poważną rozmowę. Spytałam czy pamiętają to wszystko, czego ich uczyłam: o byciu miłym, sympatycznym, nie sprawianiu żadnym ludziom przykrości, itd. Pamiętali. Kazałam im zapomnieć. Wprowadziłam nową zasadę: jeśli ktoś dobrowolnie nie chce się odczepić, nie reaguje na twoje prośby i ostrzeżenia, a osoby, które powinny ci pomóc, na stosownych stanowiskach, nie reagują natychmiast i definitywnie, to bardzo mocno podkręć i odbij piłeczkę.

Niedługo po tym zostałam wezwana do szkoły. Mój syn wdał się w bójkę. Usłyszałam, że „Wprawdzie tamten chłopiec go wyzywał i pierwszy uderzył, ale mój syn niepotrzebnie mu oddał i przez to też zostanie ukarany odsiadką po szkole”. Nie wyraziłam na nią zgody. Ba, otwarcie powiedziałam, że mój syn ma moje przyzwolenie na to, żeby oddać. I będzie to robił, za każdym razem, gdy ktoś zacznie. To się nazywa w cywilizowanym świecie „samoobrona”. Spytałam, gdzie był ten nauczyciel, gdy mój syn został wyzwany i uderzony. Gdzie byli inni nauczyciele. Gdzie był dyrektor, który powinien zapewnić mu bezpieczeństwo. Co zrobił personel tej placówki, gdy przez tygodnie przychodziłam tam co drugi dzień, prosząc o reakcję i mówiąc o prześladowaniu moich dzieci, o tym, że się o nie boję. Byłam spokojna, ale bardzo oschła i stanowcza. Już się nie uśmiechałam. Na koniec zapewniłam, że jeśli kiedykolwiek wpadną jeszcze na pomysł, żeby próbować ukarać moje dziecko za samoobronę, to pozwę ich za dyskryminację i tak sprawę nagłośnię, że stanie się tym, z czego zasłynie ich szkoła na długo.

Wszystko się skończyło, jak ręką odjął. Moi synowie, w przeciwieństwie do większości swoich rówieśników, mają po dwa metry wzrostu i od zawsze byli bardzo wysocy i solidnie zbudowani. To głupi pomysł uderzyć kogoś takiego, wiedząc, że odda.
Już odda.
Do tego obaj mają cięty język, po mnie. To głupi pomysł próbować obrazić kogoś takiego, wiedząc, że odpowie tak, że w pięty pójdzie i nawet koledzy nie będą mogli powstrzymać śmiechu.
Już odpowie.

Czy ktoś odważy się mnie pouczać? Piętnować? Darujcie sobie. Ja wiem, jak to powinno wyglądać. Ale naprawdę to nie moja wina, że życie to nie bajka. Próbowałam inaczej. Niestety dobra wola jednej strony nigdy nie wystarcza.

A teraz posłuchajcie, jak można by skrócić tę historię do dwóch zdań: Dziecko Nietypowej Matki Polki wdało się w bójkę. Szkoła chciała je ukarać, ale sama matka nie wyraziła zgody.
Czy to by była prawda?
Tak.
Czy to by było uczciwe przedstawienie sytuacji?
Zdecydowanie nie.

Dlatego nie osądzajcie aktywistów LGBTQ+ bez wnikania w szczegóły. Bez uwzględnienia faktu, że próbowali. Przez cholernie długie lata grzecznie prosili o poszanowanie ich godności. O równe prawa. O nie zaglądanie im pod kołdry i do majtek. O zaprzestanie publicznych fantazji o tym, co robią w łóżku. O nie rozpowszechnianie bzdur na ich temat. Nie ubliżanie im bez powodu. Słyszeliście ich prośby? Jeśli nie, to jedynie znaczy, że byliście odwróceni plecami, bo mieliście je w dupie. Zatem mam nadzieję, że nie cmokacie teraz z niezadowoleniem, gdy przestali dziś prosić, a zaczęli głośno krzyczeć swoje żądania, które de facto się nie zmieniły. Mam nadzieję, że teraz przynajmniej je usłyszycie. Że wszyscy je usłyszą. Prasa zagraniczna już o tym pisze.

Co czuję, gdy słyszę te dzieciaki? Smutek. Jest mi smutno, że muszą prosić o fundamentalne prawa dla siebie. Tłumaczyć oczywistości. Jest mi smutno, bo tracę tożsamość narodową. Coraz ciężej mi idzie identyfikowanie się z moją ojczyzną. Czuję też strach. Boję się o nich. Mam silny instynkt macierzyński. Najchętniej wzięłabym ich po kolei, przytuliła do piersi i powiedziała każdemu: „Jesteś ważny/a, jesteś wspaniały/a taki/a, jaki/a jesteś. I nigdy nie daj sobie wmówić, że jest inaczej. Że miłość dwojga dorosłych ludzi, niezależnie od płci, to coś złego. Że to ciebie nie powinno być w tym kraju. Jesteś Polakiem i Polska musi cię wysłuchać, bo ty też masz głos, taki sam, jak każdy inny obywatel, a do tego masz coś do powiedzenia, masz swoją ważną historię”

Czy uważam, że Margot powinna ponieść karę za to, co zrobiła? Jeśli są dowody na to, że uszkodziła furgonetkę czy- tym bardziej- naruszyła cielesność kierowcy- oczywiście, że tak. Nie można naruszać cudzego, nawet obrzydliwego, mienia. Nie można nikogo atakować. Jeśli jest winna, powinna zostać ukarana stosownie (!) do popełnionego czynu. Powinna mieć prawo do sprawiedliwego (!) procesu. Powinny zostać uwzględnione wszystkie jej pobudki (!) i okoliczności (!).

Uważam również, że tak samo powinien zostać ukarany np. kierowca tej furgonetki, którego oszczerstwa m.in. ją poniżały. I fundacja, do której ten samochód należał.
I księża pedofile, przenoszeni jedynie do innych parafii, gdy się wyda, że molestują dzieci. I ci, którzy próbują to zatuszować i ich przenoszą.
I policjanci, jeśli nadużywają władzy i siły.
I biskupi, szerzący mowę nienawiści z ambon.
I politycy, którzy nas dzielą i się cieszą, gdy skaczemy sobie do oczu. Wtedy mniej się skupiamy na nich. I nie patrzymy im na ręce. A powinniśmy.
I wszyscy inni, którzy złamali prawo. Równo. Sprawiedliwie.

Jeśli nie zaczniemy się uczyć na błędach historii, jeśli nie skończymy tworzyć równych i równiejszych, to się dla nas wszystkich źle skończy.
Podnieś tęczową flagę z ziemi, gdy ktoś ją wyrwie właścicielowi. Zrób to, nawet jeśli ci się nie podoba. Zrób to, ze względu na jej symbolikę. Symbolizuje miłość i równość. Zrób to, ze względu na fakt, że dla wielu, jest bardzo ważna.
A ja obiecuję ci, że gdy zobaczę, jak ktoś zrzuca na ziemię krzyż, to też go podniosę. Zrobię to, bo wiem co on dla ciebie symbolizuje. Mimo że nie wierzę w twojego Boga. Zrobię to, bo wiem, że dla wielu ten krzyż jest ważny.
Odpowiedz na moje „dzień dobry” z uśmiechem, jakim ja cię obdarzę. Nie musimy się spierać czy jakikolwiek bóg istnieje. Nie musimy sobie niczego udowadniać. Możemy żyć własnym życiem i się w nie nie wtrącać. Możemy pogadać o książkach. O muzyce. O kinie. O gotowaniu. O tym, że ty pewnie też jesteś zmęczona/y tą wszechobecną nienawiścią i chciałbyś/ chciałabyś, żeby twoje dzieci były na tym świecie bezpieczne. Kimkolwiek jesteś- łączy nas więcej, niż ci się wydaje. Oboje jesteśmy ludźmi. Nie spierdolmy tego.

...ODPOWIEDZ WE WTOREK

Tak że Jedrek, wrzuciłeś wyszukaną beletrystykę fantastyczno naukową o przemocy która usprawiedliwia każdą jedynie słuszną przemoc lewacji dla wywołania wsparcia tłumu dla wyciągniętych z kapelusza na końcu ofiar wykluczenia wolności FYI, Tęcza Przymierza ma siedem kolorów tęczy, kolor pominięty na proporcach lgbtqp+ to fiolet - w liturgii chrześcijańskiej kolor Adwentu i Wielkiego Postu. W następnej odsłonie naprowadzisz nas na pogwałcone prawa konstytucyjne LPG+ bo mi umknęły w narracji winy a ja w rewanżu napisze o grzechu rozpusty, deprawacji najmniejszych, Adwencie i Wielkim Poście

Ustawka:
https://youtu.be/LvpKfo9tJLY

https://bi.im-g.pl/im/5f/bc/17/z24888671V,Szymon-Niemiec-podczas-nabozenstwa-ekumenicznego-w.jpg

Jakie ograniczanie? Niech dalej się pedalą po cichu jak było zawsze a nie każą wmawiać dzieciom że to normalne zachowanie.

Że tak..