Autor Krzysztof Wychowałek, grafika Mariusz Szczygieł

Polaczek Stasiek na polskiej wsi mieszka.
W zębach koszulę ma ten koleżka.
Uczy się pilnie przez całe ranki
ze swojej polackiej pierwszej czytanki.
Mama powiada: idź przynieś mlika,
A on z owcami w szopie se znika.
Mama mu mówi: daj spodnie do prania
Bo z przodu zrobiła się na nich plama.
Szkoda, że Staś z kołtunem wesoły,
Nie chodzi razem z nami do szkoły"

Mariuszek Szczygieł w Warszawie mieszka,
Kłamliwym gejem jest nasz koleżka.
Wmawiał nam wszystkim przez dwie dekady,
Że jest normalny i bez żenady
Fałszywą żonę wiódł do ołtarza,
To znów z "kochanką" w trawie się tarzał.
A rzeczywiście nie miał dziewczyny
i z małżeństwa urządzał kpiny.
Bo Szczygieł, jak już wiecie sami,
Pogardza prawdą i wartościami.

On dla poklasku łże jak najęty,
Ze przez dziewuchy wiecznie zajęty,
Lecz kiedy tylko noc się zaczyna
Chłopom swój brudny zadek wypina.
Jedną wszak cechę Mariusz ma czystą:
Jest bowiem destylowanym rasistą.

Sympatie wobec Murzynka Bambo
Przerabia w pełne uprzedzeń szambo.
W amoku wściekłych, drańskich ataków
Lży własną rasę oraz rodaków..