Bezdomny koczuje na parkingu przy firmach

Mężczyzna zamieszkał w samochodzie na jednym z parkingów przy ulicy Hutniczej w Stalowej Woli. Powoli urządza się i czuje jak na własnej posesji.

Bytuje tam już od dobrych kilku miesięcy. Auto jest zarejestrowane, opłacone, więc nie do ruszenia. Tymczasem wokół niego stoją już różne sprzęty „niezbędne” do życia. Jest więc… kanapa, ubrania, przedmioty codziennego użytku. Nietrudno się domyśleć, że takie towarzystwo okolicznych firm i sklepów skutecznie odstrasza klientów i utrudnia pracę przywożącym towar. Problemem jest też to, że żaden człowiek nie powinien tak żyć.

Teren należy do miasta, nie do firm, nie ma więc możliwości by właściciele tych firm postarali się o eksmisję (chyba, że choćby na krótki czas wynajmą sobie ten parking i wówczas można będzie wyprosić dzikiego lokatora). Sprawa wydaje się być beznadziejna. Mężczyzna bywa niegrzeczny, nie chce kontaktów ze światem zewnętrznym, równocześnie nie organizuje burd pijackich, czy „spotkań towarzyskich”. Ot tak sobie żyje i egzystuje bez planów na przyszłość. Rozmowę z nim przeprowadzali już policjanci i pracownicy MOPS-u. Nie da się jednak komuś pomóc na siłę. Jest wiele form pomocy, z których on nie chce skorzystać. Mógłby otrzymać nocleg, opiekę medyczną, psychologiczną, społeczną. Odmawia. Wszelakie próby podjęcia dialogu kończą się fiaskiem.

- Proponowaliśmy temu panu różne formy wsparcia, ale wszystko neguje. Mamy noclegownię, która funkcjonuje na terenie Stalowej Woli przy ul. Jaśminowej, tam w tej chwili trwa rozbudowa schroniska. Mamy podpisane umowy ze schroniskami na zewnątrz. My, jako gmina, powinniśmy zabezpieczyć różne formy wsparcia, od noclegowni, poprzez schronisku. W Rudniku jest podpisana umowa ze schroniskiem dla kobiet, w Dębicy dla bezdomnych mężczyzn, w Gwizdaju z usługami, czyli dla bezdomnych niepełnosprawnych. Mamy 3 schroniska zewnętrzne i noclegownię, tu na miejscu. Prowadzimy również pracę socjalną, jeżeli jest dobra wola ze strony osoby bezdomnej, to idzie kontrakt socjalny, albo indywidualny program wychodzenia z bezdomności. Wtedy jest możliwość np. zamieszkania w akademiku, albo w innym miejscu, gdzie my w kontrakcie ustalamy sobie wzajemne zadania i wtedy proponujemy wsparcie, by ta osoba nie czuła się taka osamotniona, że sama ze wszystkim musi sobie radzić. Wszystko zależy od tego, czy osoba chce współpracować. Jak jest bezdomny, który nie widzi innej formuły życia i ma w głowie tylko alkohol, to trochę jest to taka sytuacja patowa. Spróbujemy ponownie wysłać tam pracownika do spraw bezdomności by podjął kolejną próbę nawiązania porozumienia- mówi Piotr Pierścionek, dyrektor MOPS.

Również Policja zadeklarowała kolejną próbę podjęcia dialogu z panem z samochodu. Może rozmowa z patrolem, może z dzielnicowym sprawi, ze zmieni on zdanie i zechce wziąć pomoc? Może tym razem się uda?

Podobne sytuacje miały już miejsce w Stalowej Woli. Pod wiaduktem mieszkał przez lata bezdomny. Ludzie z dobrego serca przynosili mu jedzenie. Pod wiaduktem stała kanapa, meble, wszystko to przyniesione z okolicznych śmietników. Problemem były libacje, które się tam odbywały. Ostatecznie bezdomny ten zniknął spod wiaduktu. Inny mężczyzna koczował w aucie nieopodal Metalowca. Również nie chciał pomocy. Była też rodzina z Rozwadowa mieszkająca w samochodzie. Ona także odmawiała gdy przychodzono doń z otwartą dłonią. Bezdomni sypiają również w osiedlowych śmietnikach. Takie sytuacje mają miejsce chociażby na Okulickiego. Idąc wrzucić śmiecie po zmroku można nieźle się przestraszyć leżących na ziemi, między kontenerami, ludzi. Oni też nie chcą skorzystać z pomocy. Na ogół problemem jest alkohol, z którego większość osób bezdomnych nie chce zrezygnować. A przecież aby zamieszkać w schronisku trzeba być trzeźwym i chętnym do zmiany stylu życia, gotowym do podjęcia zatrudnienia i wzięcia odpowiedzialności za swoje życie.

Co zrobić z takimi osobami? Czy w przestrzeni publicznej będzie pojawiać się coraz więcej takich ludzi? Za każdym z nich stoi jakaś historia. Dom i dobytek traci się na skutek długów, rozwodów, eksmisji, nadużywania alkoholu, przemocy wobec bliskich, złych decyzji. Nie zawsze winę ponoszą ci, którzy nagle pozostają bez dachu nad głową. Na pewno konsekwencji takiego stanu rzeczy nie może też ponosić społeczeństwo, chociażby właściciele firm, którzy muszą borykać się z takimi widokami i dzikimi lokatorami zakłócającymi ład i harmonię miejsca pracy. Nie mogą ponosić też obywatele idący na zakupy, do firm by załatwić jakąś sprawę.

A jakie jest Wasze zdanie w tym temacie? Jak pomóc ludziom, którzy nie chcą pomocy? Ja uchronić społeczeństwo przed takimi osobami? Czy powinniśmy wyrazić zgodę na udział takich osób w przestrzeni publicznej?