Świerzb - przyczyny, wygląd i leczenie choroby

Świerzb to jedna z najczęściej występujących chorób skóry o podłożu pasożytniczym, która dotyka ludzi na całym świecie, niezależnie od wieku czy statusu społecznego. Mimo że kojarzy się z warunkami złej higieny, może pojawić się również w dobrze utrzymanych środowiskach, zwłaszcza tam, gdzie bliski kontakt fizyczny jest nieunikniony. Choroba ta, wywołana przez roztocza Sarcoptes scabiei, prowadzi do uciążliwych objawów, w tym intensywnego świądu i zmian skórnych. Jak wyleczyć świerzb? Odpowiadamy!

Czym jest świerzb i jak wygląda?

Świerzb to choroba skóry wywołana przez pasożyta, którym jest roztocz Sarcoptes scabiei. Pasożyt ten przenika w głąb naskórka, gdzie tworzy tunele, w których się rozmnaża. Świerzb jest chorobą wysoce zakaźną, co oznacza, że łatwo rozprzestrzenia się między ludźmi, zwłaszcza w warunkach bliskiego kontaktu. Jego obecność na skórze prowadzi do charakterystycznych zmian skórnych, które mogą różnić się w zależności od miejsca wystąpienia oraz stopnia nasilenia infekcji.

Wygląd zmian skórnych przy świerzbie to przede wszystkim drobne czerwone grudki, które mogą przypominać wysypkę lub drobne pęcherzyki. W miejscach intensywnych zadrapań mogą pojawiać się nadżerki lub strupy. Świerzb zazwyczaj występuje w miejscach o cienkiej skórze, takich jak przestrzenie między palcami, nadgarstki, okolice pępka czy pachwiny. Na skórze mogą być widoczne także cienkie, linijne ślady – tunele pasożyta, które stanowią charakterystyczną cechę tej choroby.

Jakie są przyczyny świerzbu?

Świerzb jest wywoływany przez roztocza Sarcoptes scabiei, które przenikają do warstwy rogowej naskórka, gdzie drążą tunele i składają jaja. Do zakażenia dochodzi głównie poprzez bezpośredni, bliski kontakt skórny z osobą zarażoną, choć w rzadkich przypadkach możliwe jest przeniesienie pasożyta za pomocą przedmiotów osobistych, takich jak ubrania, ręczniki czy pościel. Świerzb często występuje w miejscach o dużym zagęszczeniu ludzi, gdzie higiena może być utrudniona, np. w domach opieki, przedszkolach czy więzieniach. Roztocz ten może przetrwać poza ciałem człowieka przez krótki czas, co ułatwia jego rozprzestrzenianie się w warunkach sprzyjających zakażeniom.

Jakie są objawy świerzbu?

Objawy świerzbu obejmują intensywny świąd skóry, który nasila się szczególnie w nocy, oraz pojawienie się charakterystycznych zmian skórnych, takich jak drobne czerwone grudki, pęcherzyki i linijne ślady, będące tunelami drążonymi przez roztocza. Świąd jest wynikiem reakcji alergicznej organizmu na pasożyty, ich odchody oraz jaja. Zmiany skórne najczęściej występują w miejscach o cieńszej skórze, takich jak przestrzenie między palcami, nadgarstki, pachy, okolice pępka, pośladki oraz okolice narządów płciowych. Zadrapania, wynikające z intensywnego drapania, mogą prowadzić do wtórnych infekcji bakteryjnych.

Jak wyleczyć świerzb?

Leczenie świerzbu polega na zastosowaniu leków przeciwpasożytniczych, które eliminują roztocza Sarcoptes scabiei. Najczęściej stosuje się miejscowe preparaty zawierające permetrynę, benzoesan benzylu lub maści siarkowe, które nakłada się na całą powierzchnię skóry, z wyjątkiem twarzy. Ważne jest, aby leczenie obejmowało nie tylko osobę zakażoną, ale również wszystkie osoby mające z nią bliski kontakt, aby zapobiec ponownemu zakażeniu. Leki te zazwyczaj aplikuje się na skórę przez kilka dni, zgodnie z zaleceniami lekarza.

Oprócz terapii farmakologicznej, kluczowe jest dokładne czyszczenie i dezynfekcja otoczenia. Pościel, ubrania i ręczniki używane w czasie infekcji należy wyprać w wysokiej temperaturze, aby zniszczyć roztocza. Rzeczy, które trudno wyprać, mogą być przechowywane w szczelnie zamkniętych workach przez co najmniej kilka dni, co uniemożliwi pasożytom przetrwanie. W niektórych przypadkach, jeśli wystąpi silny świąd po leczeniu, stosuje się leki przeciwhistaminowe lub maści sterydowe, aby złagodzić podrażnienie skóry.

Podsumowując świerzb

Świerzb to choroba skórna spowodowana przez pasożyta Sarcoptes scabiei, która może dotknąć osoby niezależnie od warunków higienicznych, szczególnie w środowiskach sprzyjających bliskiemu kontaktowi. Objawia się intensywnym świądem i charakterystycznymi zmianami skórnymi, a jej leczenie opiera się na zastosowaniu preparatów przeciwpasożytniczych oraz dezynfekcji otoczenia. Wczesna diagnoza i odpowiednia terapia są kluczowe, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby i jej nawrotom.