Zespół ciasnoty podbarkowej - przyczyny, diagnostyka i leczenie

Zespół ciasnoty podbarkowej to jedna z przypadłości, która powoduje ograniczoną ruchliwość barku, a także dotkliwe dolegliwości bólowe. To bowiem jedno z najczęściej występujących schorzeń, które niestety bardzo często jest mylone z innymi problemami zdrowotnymi, jak zwyrodnienia i stany zapalne. Prawidłowe zdiagnozowanie tej przypadłości jest niezwykle ważne, ponieważ w przeciwnym razie towarzyszący mu ból może się nasilać, a pogłębiające się uszkodzenia mogą naruszać ścięgna i kaletkę. Jakie są najczęstsze przyczyny zespołu ciasnoty podbarkowej? Jak się go diagnozuje i leczy?

Najczęstsze powody występowania zespołu ciasnoty podbarkowej

W przypadku zespołu ciasnoty podbarkowej należy zwrócić uwagę na stożek rotatorów. Czym on tak właściwie jest? To ścięgna połączone z łopatką i kością ramienną. Wspomniane ścięgna przebiegają przez poszczególne mięśnie, do których zalicza się mięsień podłopatkowy, podgrzebieniowy, nadgrzebieniowy oraz obły mniejszy. To właśnie dzięki tym mięśniom człowiek może swobodnie poruszać ramieniem czy wykonywać ruchy w dowolnym kierunku.

Jedne z tych mięśni, a mianowicie mięsień nadgrzebieniowy, jest wyposażony w ścięgno, o nieco innym, specyficznym ułożeniu. W momencie, kiedy pacjent wykonuje ruch ramieniem, dochodzi do umieszczenia wspomnianego ścięgna między kośćmi ramienia. W konsekwencji może ono ulegać niewielkim urazom.

Jeżeli pacjent bardzo często, systematycznie wykonuje niektóre ruchy, może to prowadzić do zwiększania częstotliwości uszkodzeń, co z kolei skutkuje naruszeniem struktury ścięgna, stanem zapalnym, a także dolegliwościami bólowymi. Jednym z badań, jakie wykonuje się w przypadku podejrzenia występowania zespołu ciasnoty podbarkowej, może być USG. Więcej informacji o badaniu znajdziesz pod tym linkiem: https://enelsport.pl/badanie-usg-barku/.

Inne przyczyny rozwoju wspomnianego schorzenia to chociażby zapalenie kaletki podbarkowej, zmiany zwyrodnieniowe, deformacje w budowie anatomicznej barku, neuropatie, urazy, przeciążenie i nieprawidłowa postawa ciała.

Jak diagnozuje się zespół ciasnoty podbarkowej?

Brak prawidłowej diagnozy i mylenie omawianego problemu z innymi schorzeniami może prowadzić do pogorszenia kondycji zdrowotnej pacjenta i utrudnić leczenie.

Jedną z podstawowych czynności jest wykonanie badania fizykalnego. Lekarz zwraca uwagę na to, w jakim momencie i przy jakim ruchu pacjent zaczyna skarżyć się na postępujący ból. Najczęściej jest to w chwili zginania ręki lub wykonywania ramieniem ruchów rotacyjnych.

Wspomniane badanie USG umożliwia sprawdzenie, czy w okolicy barku występuje aktywny stan zapalny. Jeżeli lekarz podejrzewa omawiany problem zdrowotny, może także dodatkowo zlecić wykonanie rezonansu magnetycznego bądź tomografii komputerowej.

Jak leczyć zespół ciasnoty podbarkowej?

Istnieje szereg metod, które rekomendowane są pacjentom z omawianym schorzeniem. Pierwszą z nich jest oczywiście wykonywanie odpowiednich ćwiczeń, które poprawiają ruchomość stawu, zwiększają jego stabilizację i służą wzmocnieniu mięśni.

Należy także wspomnieć o kinezyterapii. To pewien rodzaj ćwiczeń leczniczych wchodzących w zakres prowadzonej rehabilitacji. Kinezyterapia to sposób leczenia ruchem w taki sposób, aby stopniowo stymulować i rozciągać mięśnie, zanim jeszcze przejdzie się do ćwiczeń o charakterze wzmacniającym. Stopniowo przywraca się maksymalną ruchliwość barku bez bólu.

Jeśli ból jest dotkliwy, lekarz może zalecić dodatkowo farmakoterapię (leki przeciwzapalne i przeciwbólowe). Ponadto istotne jest, aby tymczasowo na czas leczenia odciążać bark, aby wyeliminować lub złagodzić ból, co z kolei ułatwi postępowanie rehabilitacyjne i fizjoterapeutyczne.

W najtrudniejszych przypadkach lekarz może zarekomendować zabieg chirurgiczny. Jest to jednak ostateczność.

Wczesna reakcja i niebagatelizowanie bolesności barku ma duże znaczenie w określeniu poziomu zaawansowania schorzenia oraz jak najszybszym powrocie do zdrowia.