Proces socjalizacji a choroba sieroca u kota

Od tego, jak przebiegnie proces socjalizacji pierwotnej kociaka będzie zależał jego późniejszy charakter i zachowania, stosunek do ludzi, innych zwierząt. Kociaki, które zbyt wcześnie oddzielono od matki i rodzeństwa - jeszcze przed ukończeniem dwunastego tygodnia życia, wykazują szereg niepokojących objawów, które dla nich samych stanowią rekompensatę niedoborów emocjonalnych. Jak przebiega proces socjalizacji, jakie są przyczyny i czym się objawia choroba sieroca u kota, a także jak pomóc kotu wyjść na prostą - o tym wszystkim dowiesz się z niniejszego artykułu.

Socjalizacja kociąt

Socjalizacja w pierwszym roku życia jest najważniejszym procesem w rozwoju i polega na oswajaniu się malucha z przeróżnymi bodźcami. Kotek nie tylko uczy się wokalizacji, mimiki, postaw ciała oraz zachowania czystości i pielęgnacji futra.

Socjalizacja to proces polegający na tym, że:

• kotek obserwuje i naśladuje członków rodziny;

• maluch poznaje świat, uczy się odróżniać bodźce dobre i przyjemne od tych złych i niebezpiecznych;

• rozwija zwinność i sprawność - nabywa umiejętności drapieżnicze i motoryczne poprzez gonitwy, bójki z rodzeństwem;

• matka uczy swoje kocięta prawidłowych dla gatunku zachowań, wzorców, oraz funkcjonowania w grupie.

Matkę w przypadku jej braku zastępują inne dorosłe koty lub kotka zastępcza.

Hormony stresu u kotka a poczucie bezpieczeństwa

Wszystkie bodźce, wydarzenia w środowisku kociaka, emocje, które maluch doświadcza w procesie socjalizacji pierwotnej, pozostaną w jego pamięci i będą miały ogromny wpływ na jego reakcje i zachowania w przyszłości. Bardzo ważne jest poczucie bezpieczeństwa w rodzinnym gnieździe - dodaje Mariusz Michalski z serwisu zwierzaki.pl.

Organizm malucha podczas poznawania świata produkuje hormony stresu. Kotek wychowujący się przy matce ma go mniej, chłonie bowiem jej doświadczenie i czuje się bezpiecznie. Jeśli jednak kocię nie ma wokół siebie bliskich osobników, jest zmuszony samodzielnie podejmować decyzje, wówczas wydzielanie hormonów stresu gwałtownie wzrasta. To mocno ogranicza jego możliwości poznawcze i umiejętności analizowania problemu. Taki narażony na stres kotek będzie bardziej lękliwy, płochliwy i mniej ufny oraz będzie rozwijał się z opóźnieniem.

Przyczyny choroby sierocej u kota

Choroba dotyka przede wszystkim koty odstawione od matki przed upływem dwunastego tygodnia życia, maluchy osamotnione, ale nie tylko. Przyczyny choroby sierocej u kota leżą w jego psychice - niektóre z tych zwierzaków mają dużą potrzebę kontaktu, są wrażliwsze na dotyk i przytulanie. Problem dotyka także koty po przejściach - silny uraz psychiczny lub stres mogą wywołać poniższe objawy.

Objawy choroby sierocej u kota

Jeśli masz możliwość zaopiekować się osieroconym kociakiem, przede wszystkim nie rozdzielaj go od rodzeństwa - jeśli maluchy straciły mamę. Socjalizacja takiego zwierzaka to proces długofalowy, przede wszystkim musisz wprowadzić go do świata ludzi i zrobić wszystko, aby w jak największym stopniu zastąpić maluchowi mamę.

Kot cierpiący na chorobę sierocą wykazuje problemy behawioralne w postaci uporczywego ssania i przeżuwania, ugniatania wszystkiego tego, co ma pod łapą, przeważnie tkanin, materiałów takich jak poduszki, kocyki, ubrania. Podczas takich zachowań kotek mocno się ślini. Kotek robi tak prawdopodobnie dlatego, bo dzięki temu uspokaja się i czuje się bezpieczniej. Zdarza się, że koty wyrastają z zaburzenia – im są starsze, tym mniej wykazują takich zachowań.

Jak możesz pomóc kotu?

Najlepiej, aby osierocone kocię było nie tylko pod Twoją opieką, ale także innego kota. Musi to być osobnik - obojętnie jakiej płci - spokojny, lubiący kocięta, cierpliwy, opiekuńczy. Jeśli jednak nie masz możliwości zabrania do domu więcej niż jednego kotka, nie szkodzi. Twoja miłość, troska, ciepło i przywiązanie zwiększą szansę na ukształtowanie prawidłowych reakcji i zachowań.

Zwracaj uwagę na to, aby odwracać uwagę kota od ugniatania i ssania. Baw się z nim wówczas jak najwięcej, rozmawiaj z nim, głaszcz go, przytulaj, drap w miejsca, gdzie sprawia mu to przyjemność. Najważniejsze - poświęcaj kotkowi dużo uwagi. Do zabaw wykorzystaj zabawki, które rozwiną jego rozwój i prawidłowe funkcjonowanie, będą stymulowały jego zmysły i pozwolą poczuć mu się łowcą - zgodnie z naturalnym kocim instynktem. A więc wędki, myszki z kocimiętką, drapaki, szeleszczące tunele, labirynty czy kule smakule świetnie się sprawdzą w zabawie. Pamiętaj, aby zapewnić zwierzakowi bezpieczeństwo, ciszę, dużo uwagi i pieszczot. Nie od dziś wiadomo, że dotyk uwalnia endorfiny, które poprawiają nastrój.

Zaopiekowanie się osieroconym kotkiem to decyzja, której nie możesz podjąć pochopnie. Już wiesz, że taki maluch będzie potrzebował dużo uwagi, ciepła, cierpliwości i odpowiedzialnego pokierowania jego rozwojem. Będziesz musiał dopasować swój tryb życia i rytm dnia do potrzeb kotka. Jeśli maluch jest bardzo natarczywy w swoich zachowaniach - możesz skonsultować z lekarzem podanie specjalnych ziół i feromonów.