Pożegnaliśmy ich w ciągu ostatnich 12 miesięcy

Od ostatniego święta zmarłych mija właśnie rok. Na grobach tych znanych osób po raz pierwszy w dniu Wszystkich Świętych zapłonęły znicze.

Odeszli z tego świata, ale nie z naszej pamięci i serc. Pożegnaliśmy ich, ale wierzymy, że tylko na chwilę. Po ziemskim pielgrzymowaniu znów się spotkamy.

prof. ROMUALD DĘBSKI- ur. 18.11.1956 – zm. 20.12.2018

Profesor Romuald Dębski urodził się i wychował w Stalowej Woli. Tu uczęszczał do szkoły podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej. Studia medyczne na kierunku lekarskim ukończył w Akademii Medycznej w Warszawie. Następnie został specjalistą w zakresie położnictwa i ginekologii, perinatologii oraz endokrynologii ginekologicznej i rozrodczości. W 2001 roku został profesorem. Był członkiem towarzystw naukowych, pracował również jako członek komisji egzaminacyjnych w państwowych komisjach egzaminacyjnych. Był kierownikiem Kliniki Położnictwa i Ginekologii Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Szpitalu Bielańskim w Warszawie. Klinika kilkukrotnie wygrywała w rankingu Medical Tribune na najlepszy oddział ginekologiczny w Polsce.

11 grudnia br. w wyniku nieszczęśliwego wypadku został ciężko ranny i trafił do szpitala. Zmarł 20 grudnia 2018 roku w wieku 62 lat. Został pochowany na Powązkach.

PIOTR SIKORSKI- ur. 24.05.1952 - zm. 05.12.2018

Piotr Sikorski vel Piotruś Chałturnik urodził się w Krakowie w 1952 r. Ukończył matematykę na WSP. W Stalowej Woli zamieszkał w 1977 roku. Śpiewał przy własnym akompaniamencie gitarowym na piknikach i spotkaniach towarzyskich. Był gitarzystą, samoukiem. Członkiem SL „Witryna” od początku jej istnienia. Pisał wiersze i piosenki, tworzył od dwunastego roku życia. Jego utwory ukazywały się w prasie i almanachach literackich. Uczestnicząc wielokrotnie w łódzkich „Piernikaliach”. Został wyróżniony uzyskując status „Wesołego Piernika”. Na jednym z Festiwali Pieśni i Poezji Patriotycznej otrzymał wyróżnienie poetyckie. Zdobył także III miejsce w konkursie organizowanym przez naszą redakcję na najlepszy wiersz o Stalowej Woli. Piotr Sikorski był osobą lubianą, chętną zaangażować się w różne inicjatywy, wydarzenia rekreacyjno - sportowe. Często wybierając się na przejażdżki rowerowe w większej grupie zabierał ze sobą gitarę. Należał do klubu PTTK Łazik oraz Stowarzyszenia Uniwersyteckie Srebrne Lata. Piotr Sikorski zmagał się z chorobą nowotworową, ostatnie dni swojego życia spędził w szpitalu. Zmarł w wieku 66 lat.

JANUSZ JANOWSKI- ur. 07.01.1954 - zm. 03.01.2019

Sportowiec i człowiek z charakterem. Pochowany na stalowowolskim cmentarzu pięściarz zapisał się na kartach historii złotymi zgłoskami. Trenował w Kielcach z Błękitnymi. W 1979 roku zwerbowany do Wisłoki- Morsów. Jego trenerem był wówczas Czarodziej Ringów Leszek Dogosz. Dzięki niemu stoczono ligę w barażach w Olsztynie z Gwardią Wrocław. Po raz pierwszy klub sięgnął wówczas po awans do I. Najwięcej punktów zdobył oczywiście Janusz Janowski, bo aż 22 w 11 meczach. Walczył m.in. z Mistrzem Polski Andrzejem Doboszem pokonując go w 3 rundzie.

Zmarł w wieku 65 lat.

W sezonie roku 1980 Janusz Janowski zdobył dla drużyny 8 punktów w 7 meczach, w kolejnym 7 punktów. Ostatnią walkę stoczył z Gwardią Warszawa 1982 roku. Przegrał wówczas 1:2 ze Sławińskim.

ANDRZEJ KIELAR- ur. 16.04.1949 - zm. 04.02.2019

Zasłużony wykładowca akademicki i nauczyciel w „Staszicu”.

Po ukończeniu szkoły średniej i zdaniu egzaminu maturalnego podjął studia na wydziale filologicznym w zakresie filologii rosyjskiej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie. Pracę w LO KEN w Stalowej Woli rozpoczął w 1972 r. Znany był z doskonałego warsztatu, dużej wiedzy i zamiłowania do nauczania. Ceniony i szanowany pedagog, pasjonat i językoznawca. Człowiek z poczuciem humoru i charyzmą.

Przez cały okres swojej kariery zawodowej kształcił się m. in. na Uniwersytecie Łomonosowa w Moskwie, Instytucie Pedagogiki w Kijowie, Instytucie Języka Rosyjskiego im. Puszkina w Moskwie i Instytucie Gorkiego, również w Moskwie. Potwierdzeniem, ogromnej wiedzy i talentów pedagogicznych były sukcesy aż 12 Jego uczniów w olimpiadzie języka rosyjskiego, której zostali finalistami. Za swoje zasługi i sukcesy zawodowe został nagrodzony Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Nagrodą Ministra Edukacji Narodowej, aż trzykrotnie Nagrodą Kuratora Oświaty i Wychowania, licznymi nagrodami dyrektora szkoły. Wykładał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Prowadził lektorat z języka rosyjskiego.

Zmarł w wieku 70 lat.

LUCJAN TRELA- ur. 25.06.1942 - zm. 12.02.2019

Legendarny „Lucek” zmarł przeżywszy 76 lat. Był ikoną polskiego boksu, pięściarzem wagi ciężkiej. Mimo nietypowych warunków fizycznych był jednym z najlepszych pięściarzy. Brał udział w igrzyskach olimpijskich w 1968 roku w Meksyku reprezentując tam Polskę. Przegrał wtedy jedynie na punkty ze sławnym mistrzem Goergem Foremanem (jako jedyny nie uległ mu przed czasem). Pięciokrotnie zdobywał mistrzostwo Polski (1966, 1967, 1968, 1970, 1971), raz był wicemistrzem (1973) i cztery razy drugim wicemistrzem (1962, 1965, 1974 i 1975).

Brał też udział w Mistrzostwa Europy: w 1967 roku w Rzymie i w 1973 roku w Belgradzie.

W swojej karierze stoczył 275 walk, aż 220 z nich wygrał, 11 zremisował i zaledwie 44 przegrał.

Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie 12 lutego 2019 roku. Wkrótce ku jego czci w Stalowej Woli powstanie mural.

ADAM FRAŃCZAK- ur. 02.01.1945 - zm. 01.03.2019

W latach 1995- 1998 pełnił funkcję prezesa Zarządu HSW. Z Hutą związany od lat 70- tych. Był lubianym i cenionym pracownikiem, człowiekiem wytrwałym, z dużą wiedzą i zaangażowaniem pracującym na rzecz HSW i jego pracowników.[/p]

Znakomity konstruktor i fachowiec. Stał na czele zarządy w czasach niełatwych. Pożegnać go przyszły tłumy co świadczy o tym jakim był człowiekiem.

Zmarł po długoletniej chorobie przeżywszy lat 74.

Ks. MARIAN BALICKI- ur. 13.02.1952 - zm. 05.03.2019

Ks. Marian Balicki urodził się 13 lutego 1952 w Dobkowicach (Archidiecezja Przemyska). W latach 1971- 1977 odbył studia filozoficzno- teologiczne w WSD w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął 5 czerwca 1977 r. W 1993 roku uzyskał tytuł magistra teologii KUL. Rok później zdobył licencjat z pedagogiki rodziny. Doktorat z teologii pastoralnej uzyskał na Wydziale Teologii KUL w Lublinie.

Jako wikariusz pracował w parafiach w takich miejscowościach jak: Stobierna, Stalowa Wola (pw. Matki Bożej Królowej Polski), Nowej Dębie (parafia pw. Matki Bożej Królowej Polski). Był też proboszczem w parafiach: Tarnobrzeg- Wielowieś, Nisko- parafia pw. św. Józefa. Od 2008 r. był proboszczem w Stalowej Woli, w parafii pw. Św. Floriana.

Przez dwie kadencje sprawował urząd Dziekana Dekanatu Nisko (1992- 2008), a od 2018 r. był Wicedziekanem Dekanatu Stalowa Wola. W 1993 roku mianowano go kanonikiem honorowym Kapituły Konkatedralnej w Stalowej Woli, a w 2002- kapelanem honorowym Jego Świątobliwości. Był też diecezjalnym duszpasterzem środowisk twórczych. Szczególnie ukochał literaturę i poezję. Wydał kilkanaście tomików wierszy. Żegnany przez tłumy wiernych ze swojej parafii spoczął na cmentarzu parafialnym w Stalowej Woli.

ZDZISŁAW BŁOŃSKI- ur. 26.11.1959 - zm. 22.03.2019[p] [p]Urodził się 26 listopada 1959 r. w Stalowej Woli. Był rencistą, członkiem Stowarzyszenia Literackiego "Witryna" od początku działalności. Mieszkał i tworzył w rodzinnym mieście.

Debiutował na łamach „Sztafety”. Publikował w almanachach: „Spojrzenia” (wszystkie edycje) oraz „Wspólna obecność”. W 1998 r. wydał zbiór wierszy "Stan psychiczny", w 2005 "Rozliczenie" (nagrodzony „Złotym Piórem” przez Rzeszowski Oddział ZLP), a w 2012 r. "Od uśmiechu do goryczy" (za który otrzymał nominację do Nagrody Literackiej Miasta Stalowa Wola „Gałązka Sosny”). Był także laureatem III nagrody XII Międzynarodowych Spotkań Poetów „Wrzeciono 2006” w Nowej Sarzynie.

WŁADYSŁAW GALCZAK- ur. 07.05.1933 - zm. 24.03.2019

Był radnym trzech kadencji Rady Miejskiej w Stalowej Woli (1990- 2002). Odszedł do wieczności mając 84 lata. Był mieszkańcem osiedla Zasanie i zabiegał o scalenie gruntu i budowę nowego osiedla domków jednorodzinnych. W 2002 roku za zasługi został uhonorowany tytułem Zasłużonego dla Miasta Stalowej Woli. Był członkiem zarządu Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta. Z jego inicjatywy między innymi budowana była droga dojazdowa do osiedla, uruchomiono linię komunikacji miejskiej, podciągnięto gazociąg i remontowano istniejącą infrastrukturę, walczył i stworzenie wodociągów i kanalizacji.

Angażował się w budowę Ochronki jako członek Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta. Wspierał też Polaków na Kresach jako współzałożycie Stowarzyszenia Łączności i Pomocy Rodakom we Lwowie i na Kresach. Od 1961 roku był członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich SIMP.

Br. PIOTR NOWAK- ur. 24.03.1971 r – zm. 19.04.2019

Powołany do życia wiecznego w Wielki Piątek, w symboliczny dzień dla wszystkich katolików. Odszedł do Pana po długiej i ciężkiej chorobie w 28 roku życia zakonnego i 22 roku kapłaństwa.

Do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów wstąpił 30 lipca 1990 roku. 19 marca 1996 roku w Krakowie złożył profesję wieczystą. Święcenia prezbiteratu otrzymał 18 maja 1997 roku skśd wyruszył na swoją pierwsza placówkę do Kielc, gdzie wraz ze współbraćmi troszczył się o różne sprawy remontowe, materialne i duchowe. 1 lipca 1998 roku trafił do Rozwadowa gdzie pełnił obowiązki: wikarego domu i parafii, katechety, moderatora Oazy, opiekuna Odnowy w Duchu Świętym, Kręgu Rodzin, Róż Różańcowych, kawiarenki „Przystań” i zespołu muzycznego oraz spowiednika sióstr zakonnych. Tu dał się poznać jako wspaniały człowiek, znakomity organizator i człowiek z otwartym sercem. Był inicjatorem Pikników Kapucyńskich w Rozwadowie, angażował się w zbiórki pieniędzy na rzecz dzieci, między innymi zbierał fundusze na zakup sprzętu medycznego dla oddziału Pediatrycznego w Stalowej Woli. W 2002 otrzymał tytuł Życzliwy Roku, a odlew jego dłoni znalazł się na kamieniu życzliwości przy ul. Narutowicza.

Po czterech latach, w lipcu 2002 roku przeniesiono go do Wałcza, gdzie posługiwał jako katecheta, asystent Akcji Katolickiej, opiekun kandydatów do bierzmowania oraz duszpasterz wspólnoty neokatechumenalnej. Od 1 lipca 2006 roku pracował w Gdańsku, a później, od 2009 roku powierzono mu funkcję gwardiana tamtejszej wspólnoty braterskiej. Podczas pobytu w Gdańsku był asystentem duchowym FZŚ przy kościele pw. św. Jakuba Ap. i asystentem duchowym Regionu Gdańskiego FZŚ, wizytatorem nauki religii w Archidiecezji Gdańskiej, kapelanem Strażaków przy Komendzie Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w Gdańsku. Podczas swojej posługi przełożonego ofiarnie oddawał się pracom remontowym w kościele św. Jakuba, który odrestaurował i nadał mu niepowtarzalny urok. 1 lipca 2014 roku został skierowany do wspólnoty braterskiej w Wałczu, gdzie posługiwał jako duszpasterz. Ciężko chory leżał w śpiączce w szpitalu. Zmarł mając 48 lat.

ANNA KULIGOWSKA- ur. 14.09.1967 - zm. 26.04.2019

Odeszła po ciężkiej chorobie wspominana z rozrzewnieniem przez uczniów i nauczycieli szkoły w Pysznicy. Była nauczycielką historii i wiedzy o społeczeństwie.

Dała się poznać jako oddany pedagog i dobry człowiek. Była pomysłodawczynią i realizatorką projektu „Ocalić od zapomnienia” realizowanego od 2004 r. Jego efektem były coroczne wystawy i materiały opracowane przez uczniów dotyczące zagadnień takich jak: Ginące umiejętności, Opowieści z życia wsi, Wspomnienia z dzieciństwa, Historia rodziny. Dzięki tej pracy powstała Szkolna Izba Tradycji, w której wyeksponowane są dawne narzędzia rolnicze, przedmioty codziennego użytku, pamiątki z lat dzieciństwa, zdjęcia, przedmioty dotyczące życia rodzinnego i społeczno-kulturalnego społeczności lokalnej. Oprócz tego organizowała dla dzieci cykliczne lekcje muzealne.

GRAŻYNA JANIK- ur. 27.08.1953 - zm. 08.06.2019

Grażyna Janik zmarła 8 czerwca 2019 roku w wieku 65 lat. Była nauczycielką języka polskiego w szkołach podstawowych w Woli Baranowskiej, Jarocinie, Nr 2 w Nisku, Nr 6 w Stalowej Woli, w Zespole Szkół Ekonomicznych (obecnie Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 3) w Stalowej Woli, w Centrum Kształcenia Ustawicznego w Stalowej Woli i Regionalnym Centrum Edukacji Zawodowej w Nisku. W 1998 roku została Tarnobrzeskim Kuratorem Oświaty, a następnie pełniła funkcję wicedyrektora Departamentu Nauki, Edukacji, Kultury i Kultury Fizycznej w Urzędzie Marszałkowskim. W latach: 2006 – 2010, 2010 – 2014 oraz 2014 – 2018 pełniła funkcję radnej Rady Powiatu Stalowowolskiego. Pracowała również w Starostwie Powiatowym w Stalowej Woli, gdzie była naczelnikiem Wydziału Edukacji.

Żałobnicy zamiast kwiatów podczas mszy pogrzebowej przekazali datki na rzecz Domu Dziecka Ochronka im. Św. Brata Alberta w Stalowej Woli.

SEBASTIAN MARCZEWSKI- ur. 03.06.1978 - zm. 06.07.2019

Starszy chorąży sztabowy Sebastian Marczewski - nurek głębokościowy, żołnierz 3 Batalionu Inżynieryjnego w Nisku i weteran wojenny poszkodowany w Afganistanie. Człowiek ze Stalowej Woli, znakomity, bardzo doświadczony nurek, który rozsławiał Polskę i Stalową Wolę zginął przez nieszczęśliwy wypadek podczas próby bicia rekordu świata. Zaplątał się w linę. Zmarł we Włoszech, w jeziorze Garda, 6 lipca 2019 roku. Miał 41 lat.

Pogrzeb stalowowolanina miał miejsce 5 sierpnia 2019 roku na Cmentarzu Komunalnym w Stalowej Woli. Zamiast zniczy i kwiatów żałobnicy na cmentarz przynieśli datki na Stowarzyszenie Rannych i Poszkodowanych w Misjach Poza Granicami Kraju i Stowarzyszenie Dobro Powraca.

STANISŁAW KRUPKA- ur. 28.04.1953 - zm. 23.07.2019

Urodził się 28.04.1953 w Stalowej Woli. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w 1976 roku.

W czerwcu 1976 roku uczestniczył w akcji protestacyjnej na Narzędziowni w HSW. Od września 1980 był w „S”, a 9 września 1980 współorganizował strajk na swoim wydziale wymuszający na dyrekcji zgodę na działalność nowego Związku w HSW. Pełnił funkcje przewodniczącego Komitetu Założycielskiego w HSW, a od września 1980 przewodniczącego MKZ w Stalowej Woli. Był przewodniczącym KZ w HSW, a w 1981 delegatem na I WZD Regionu Ziemia Sandomierska. Został przewodniczącym ZR, współorganizatorem strajków w Regionie, sygnatariuszem porozumienia pomiędzy „S” i Międzyresortową Komisją Rządową kończącego strajk w Regionie. Był prześladowany przez ówczesną władzę, a wraz z ogłoszeniem stanu wojennego 13 grudnia 1981 internowany w Ośrodku Odosobnienia w Załężu k. Rzeszowa, a następnie w Kielcach- Piaskach, Nowym Łupkowie. Zwolniono go dopiero 7.12.1982 r. Wielokrotnie był zatrzymywany i przesłuchiwany przez milicję. Od 1983 działał w Duszpasterstwie Ludzi Pracy przy parafii MB Królowej Polski w Stalowej Woli. W 1988 wspierał KS w czasie strajków w HSW. W latach 1994-1995 pełnił funkcję radnego Miasta Stalowa Wola. Był przewodniczącym Rady Miasta. Od 1991 działacz Obywatelskiego Stowarzyszenia Uwłaszczeniowego, od 1996 pełnomocnik Akcji Katolickiej ds. bezrobotnych. Pracował w filii KUL w Stalowej Woli. 10 listopada 2000 r. został wpisany do "Księgi Zasłużonych dla Miasta Stalowa Wola".

Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie.

ZENON ROGALSKI- ur. 1928- zm. 22.09.2019

Ostatni żołnierz świadek niemieckiej obławy na rozwadowski KEDYW. Zmarł w wieku 91 lat i został pochowany na rozwadowskim cmentarzu 25 września 2019 roku.

Był młodym chłopcem, zaledwie 16- letnim gdy wracał z pracy, z nocnej zmiany z Parowozowni znajdującej się na stacji kolejowej w Rozwadowie. Wtedy to, 18 maja 1944 roku był świadkiem napaści na atak niemieckich żołnierzy na tajną siedzibę KEDYW- u Armii Krajowej obwodu Nisko- Stalowa Wola (budynek mieści się naprzeciwko dworca PKP w Rozwadowie, na rogu). Wtedy to śmierć ponieśli: dowódca Stanisław Bełżyński ps. Kret i Stanisław Szumielewicz ps. Kryspin. Relacje Zenona Rogalskiego pomogły w zgłębieniu wiedzy na temat wydarzeń z tamtych chwil.