Odeszli do wieczności

W ciągu ostatnich 12 miesięcy odeszło od nas wielu wybitnych ludzi związanych ze Stalową Wolą i okolicą. Na ich grobach po raz pierwszy w dniu Wszystkich Świętych zapłonęły znicze.

13 listopada 2017 roku w wieku 58 lat zmarła Alicja Czajkowska – Chmielewska. Urodziła się w Zamościu. Tam ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych. W latach 1981 – 1988 studiowała na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, uzyskując dyplom z grafiki warsztatowej w pracowni litografii pod kierunkiem prof. Romana Żygulskiego i z grafiki projektowej w pracowni projektowania graficznego pod kierunkiem prof. Witolda Skulicza. W roku 2006, także na ASP, ukończyła z wyróżnieniem studia pedagogiczne w zakresie edukacji plastycznej. Stypendystka Ministra Kultury i Sztuki. Laureatka wielu nagród i wyróżnień w konkursach krajowych i międzynarodowych. Zajmowała się rysunkiem, grafiką, malarstwem, ilustracją książkową i projektowaniem graficznym. Tworzyła niepowtarzalne projekty korzystając z własnego, dojrzałego, oryginalnego języka artystycznego. Od lat współpracowała z Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli, gdzie aranżowała wiele wystaw, w tym ekspozycję stałą. Była autorką kilkudziesięciu wystaw indywidualnych i uczestniczką ponad stu wystaw zbiorowych. Wraz z czołówką polskich artystów zasiadała w jury dorocznego Międzynarodowego Konkursu „Autoportret” organizowanego przez MR. Zajmowała się także twórczością dzieci i młodzieży oraz seniorów. Ostatnio prowadziła zajęcia plastyczne w Miejskim Domu Kultury. Animatorka życia artystycznego w Stalowej Woli, kustosz Galerii „Tło” MDK w Stalowej Woli. Jej prace znajdują się w zbiorach państwowych i prywatnych w Polsce, Niemczech, USA, Finlandii, Belgii i Austrii. Alicja Czajkowska – Chmielewska była autorką projektu statuetki nagrody „Gałązka sosny”. Odeszła zbyt wcześnie po długich zmaganiach z chorobą.

16 grudnia 2017 roku w wieku 93 lat zmarł ks. kan. doc. dr hab. Wilhelm Gaj-Piotrowski, historyk, etnograf i regionalista, fundator i założyciel Muzeum Regionalnego w Rozwadowie. To on właśnie jest autorem pojęcia „region dolnosański”. Ks. Wilhelm Gaj- Piotrowski urodził się w Charzewicach w roku 1924. Kształcił się w szkole powszechnej w Rozwadowie, a później w Seminarium Serafickim o.o. Kapucynów w Rozwadowie. Szkołę średnią ukończył w 1945 roku w Krakowie, studia na wydziale Teologii UJ. Święcenia kapłańskie przyjął w 1950 roku. W 1985 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego. Przez całe życie fascynowała go lokalna historia. W swoich książkach gromadził cenne fakty z życia lokalnej społeczności, wydobywał na światło dzienne istotne, nieznane fragmenty naszej historii. Pisał o kulturze społecznej, materialnej ludu okolic Rozwadowa, o ojcu Hieronimie Rybie- znanym kapucynie, budowniczym kościołów Rozwadowa, o duchach i demonach w wierzeniach ludowych, Sanktuarium Matki Boskiej Szkaplerznej w Rozwadowie, flisackim Ulanowie, o zamku w Przyszowie, o rodzie Lubomirskich i „przedstalowowolskich” korzeniach miasta, o kościele św. Floriana, o założycielach Rozwadowa. Ks. Wilhelm Gaj- Piotrowski dwukrotnie otrzymał „Gałązkę Sosny”, w 2000 i 2007 roku, w 2009 przyznano mu Srebrny Medal Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego ("Zasłużonego kulturze Gloria Artis").

7 stycznia 2018 roku w wieku 96 lat zmarła Maria Berezowska, łączniczka rozwadowskiej Narodowej Organizacji Wojskowej. Urodziła się w Racławicach. W czasie II wojny światowej była pielęgniarką w Polskim Czerwonym Krzyżu dla księżnej Anny Lubomirskiej w Rozwadowie. Kolportowała prasę podziemną i komunikaty dla biura propagandy Obwodu Centralnego Okręgu Przemysłowego. Współpracowała ze słynnym lekarzem Eugeniuszem Łazowskim. Prowadziła też kursy pierwszej pomocy dla kobiet z konspiracji. Po wojnie została lekarzem stomatologiem. Pochowana została w Warszawie.

21 stycznia 2018 roku w wieku 64 lat odeszła do wieczności Maria Darocha, Naczelnik Wydziału Planowania Przestrzennego i Gospodarki Nieruchomościami w Urzędzie Miasta w Stalowej Woli. Maria Darocha ze stalowowolskim magistratem związana była nieprzerwanie od 22 lat. We wspomnieniach jawi się jako niezwykła osoba, człowiek ogromnego serca i dobroci. Swoją pracę wykonywała z wielką pasją i zaangażowaniem. W 1978 roku ukończyła studia magisterskie na Politechnice Rzeszowskiej im. Ignacego Łukasiewicza zdobywając tytuł magistra inżyniera budownictwa lądowego. W 1986 roku uzyskała uprawnienia do pełnienia samodzielnych funkcji kierownika budowy i robót w specjalności konstrukcyjno- budowlanej. Od sierpnia 1978 roku rozpoczęła pracę w Dziale Inwestycji Huty Stalowa Wola na stanowisku inspektora nadzoru robót budowlanych. Od 1993 roku pełniła funkcję specjalisty- technologa w Biurze Obrotu Nieruchomościami HSW. W 1996 roku została zatrudniona jako inspektor w Wydziale Architektury i Planowania Przestrzennego w Urzędzie Miasta w Stalowej Woli. Na początku września 2008 roku objęła stanowisko Naczelnika Wydziału Architektury i Planowania Przestrzennego w stalowowolskim Urzędzie Miasta. Zmarła nagle.

4 maja 2018 roku w wieku 98 lat zmarł kapitan Emil Kornacki. Dzieciństwo i lata młodości spędził na terenach dzisiejszej Stalowej Woli, a także Jastkowic, Charzewic, Rozwadowa, a następnie w Nisku, gdzie ukończył szkołę średnią. Przebywał w obozie jenieckim m.in. w Ostaszkowie i dwukrotnie w obozie Pawliszczew Bor. Uwolniony jako żołnierz Polskich sił Zbrojnych przebył szlak z wojskiem Andersa. W Iraku trafił do szkoły podchorążych. Pierwsze walki z Niemcami odbył we Włoszech. W 1944 roku walczył na Monte Cassino. Dwukrotnie ranny. Odznaczony brytyjskim medalem Star of Italy (Gwiazda Włoch), Krzyżem Walecznych, Krzyżem Monte Cassino i Orderem Wojskowym Virtuti Militari V Klasy. Po wojnie mieszkał w Anglii (gdzie skończył studia), później w Kanadzie i w USA w Detroit. Za swoją życiową misję uważał mówienie o zbrodniach Katynia, Ostaszkowa. Spoczął na rozwadowskim cmentarzu.

12 lipca 2018 roku w wieku 91 lat zmarł porucznik Władysław Kuchno, żołnierz Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, członek Korpusu Weteranów Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej. Władysław Kuchno był przez wiele lat prezesem Koła Miejskiego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Odznaczony Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Więźnia Politycznego, Krzyżem Za Wolność i Niepodległość, Odznaczeniem Pamiątkowy „Za zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej”. Przez wiele lat mieszkał w Stalowej Woli. Pochowany został w Zaleszanach.

14 września 2018 roku w wieku 96 lat w Buffalo w USA zmarł pułkownik Józef Zawitkowski „Wierny”, ostatni żyjący żołnierz oddziału "Ojca Jana”. Urodził się w 1922 roku w Nisku. W 1943 r. został partyzantem oddziału NOW-AK "Ojca Jana", Franciszka Przysiężniaka. W czerwcu 1944 r. walczył w bitwie z Niemcami na tzw. Porytowym Wzgórzu w Lasach Janowskich. Od lat 60- tych mieszkał w Stanach Zjednoczonych. W roku 2016 został odznaczony Orderem Krzyża Niepodległości. Pochowany został w Doylestown w Stanie Pensylwania (Amerykańska Częstochowa).

19 września 2018 roku w wieku 58 lat zmarł Kazimierz Kochan. Wraz ze swoją siostrą był jednym z dwojga obecnych chórzystów, którzy śpiewali w Chórze Kameralnym od początku jego istnienia, czyli od 1985 roku. Był współtwórcą największych sukcesów zespołu na scenach krajowych i zagranicznych. Uczestniczył we wszystkich 40 zagranicznych podróżach koncertowych chóru, w tym także tej ostatniej, lipcowej na Międzynarodowy Festiwal Chóralny w kolumbijskim Medellin. W 2009 roku został współzałożycielem, a następnie członkiem zarządu Stowarzyszenia "Razem w Europie" wspierającego działalność Chóru Kameralnego i międzynarodową współpracę w dziedzinie kultury. Szczególnie zaangażowany był w kontakty z belgijskim Stowarzyszeniem Vrienden Van Polen z Evergem. Za długoletnią działalność artystyczną i społeczną był wielokrotnie wyróżniany między innymi Dyplomem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Odznaką Zasłużony Dla Kultury Polskiej, Złotą Odznaką Zarządu Głównego Polskiego Związku Chórów i Orkiestr, Brązowym Krzyżem Zasługi.