Ten temat dopiero po Świętych Dziewicach. Trzymajmy szereg

"Jak Unia płaciła Niemcom za likwidację polskich
cukrowni"

" Jeszcze w 2001 r. na terytorium Polski funkcjonowało 76 cukrowni. W wyniku procesów prywatyzacyjnych większość z nich (49) została przejęta przez zagraniczne – głównie niemieckie – koncerny. W 2006 r. Unia stwierdziła, że w Europie produkuje się za dużo cukru i zaproponowała właścicielom cukrowni milionowe rekompensaty za ich zamykanie wraz z całkowitym demontażem. Efekt był taki, że w 2013 r. liczba cukrowni w Polsce spadła do 18. Co ciekawe – w tym samym 2013 r. Unia podjęła decyzję o zniesieniu limitów na produkcję cukru. Zgadnijcie kto był wygranym? "



Więcej tu:
https://wolnemedia.net/jak-unia-placila-niemcom-za-likwidacje-polskich-cukrowni/

Dlaczego Niemcy chcą nadal zniszczyć Polskę?

Co mamy takiego co oni nienawidzą?

Oto jak niszczona jest Polska Gospodarka ...
Smutne, ale prawdziwe ...

Dlaczego Niemcy chcą nadal zniszczyć Polskę?

Co mamy takiego co oni nienawidzą?

Już nie siej takiej paranoi na tym Podkarpaciu, eksport polskich towarów do Niemiec wciąż rośnie i nikt nie mówi że ich nienawidzimy i chcemy zniszczyć. Wszystko to biznes jest.

"Jak Unia płaciła Niemcom za likwidację polskich
cukrowni"

" Jeszcze w 2001 r. na terytorium Polski funkcjonowało 76 cukrowni. W wyniku procesów prywatyzacyjnych większość z nich (49) została przejęta przez zagraniczne – głównie niemieckie – koncerny. W 2006 r. Unia stwierdziła, że w Europie produkuje się za dużo cukru i zaproponowała właścicielom cukrowni milionowe rekompensaty za ich zamykanie wraz z całkowitym demontażem. Efekt był taki, że w 2013 r. liczba cukrowni w Polsce spadła do 18. Co ciekawe – w tym samym 2013 r. Unia podjęła decyzję o zniesieniu limitów na produkcję cukru. Zgadnijcie kto był wygranym? "



Więcej tu:
https://wolnemedia.net/jak-unia-placila-niemcom-za-likwidacje-polskich-cukrowni/

Dzisiaj o temacie, który nie schodzi ostatnio z ust milionów Polaków - restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego na początku XXI wieku. OK - może się trochę zagalopowaliśmy. Ale, jeżeli nie zrazicie się niszową tematyką, wnioski z analizy dotyczą bardziej ogólnego trendu: jak jednostronne przedstawianie informacji i upraszczanie świata pozwala partiom politycznym tworzyć narrację i angażować zwolenników.

W ostatnich dnach nie pierwszy (i zapewne nie ostatni) raz przeczytaliśmy, że Niemcy przejęli polskie cukrownie i zniszczyli nasz prężnie rozwijający się przemysł cukrowniczy. Dowodem na to przeważnie jest wykres pokazujący liczbę cukrowni w Polsce w latach 1990-2017. I rzeczywiście gdyby kierować się tylko nim, można dojść do przerażających wniosków - z 78 zakładów zrobiło się 18 (lewy górny wykres). 60 cukrowni zamknięto. Taki obraz pasuje do obrazu, w którym Niemcy kupują nasze cukrownie tylko po to, żeby je zamknąć i zastąpić polskie produkty swoimi, uzależniając nas od swojego przemysłu.

Dodatkowo twórcy takiej narracji mogliby posłużyć się danymi dotyczącymi plantatorów buraka cukrowego. Od 1998 liczba plantatorów zmniejszyła się z 170 tys. do zaledwie 35. Areał upraw też zmniejszył się znacząco - z 400 tys. ha do ok. 200 tys. (lewy dolny wykres). Jeżeli przedstawiono by komuś taką wizję rzeczywistości, całkiem rozsądnie mógłby dojść do wniosku, że polski cukier upada i przejmują go Niemcy. Do tego można zawsze dorzucić informację o tym, że Unia Europejska wprowadziła kwoty na produkcję cukru, które dodatkowo gnębią naszych producentów i mamy gotowy przekaz: Niemcy i Unia zabijają nasz polski przemysł cukrowniczy. I taki przekaz pojawił się nie raz i nie dwa w różnych mediach [1,2,3]. Tylko koncentrowanie się na liczbie cukrowni jako wyznaczniku tego, że przemysł cukrowniczy upada to słaby pomysł. Przynajmniej dopóki nie pokażemy, że produkcja cukru jest skorelowana z tym ile w danym kraju jest cukrowni.

A nie jest. Mimo zamknięcia 60 cukrowni - produkcja w Polsce jest na poziomie z początków XXI wieku (prawy górny wykres). Produkcja buraków cukrowych mimo tego, że areał zmniejszył się o 50% - również (prawy dolny wykres). Polska jest wciąż trzecim największym producentem cukru w Unii Europejskiej. Co się zmieniło? Wydajność uprawy i produkcji. System z 78 cukrowniami był po prostu nierentowny. W 1993 cukrownie przynosiły straty - ze względu na koszty związane z prowadzeniem takiej liczby zakładów produkcyjnych - o genezie restrukturyzacji można przeczytać w pracy Marcina Niemczaka z UJ [4]. To z tego wynikało gwałtowne zamykanie zakładów od 1997, zresztą zamykanie zapoczątkowane przez Polski Cukier, nie przez niemieckie i brytyjskie zakłady. W sumie na 58 zakładów zamkniętych od 1998, 20 należało do Polskiego Cukru, 9 do British Sugar, niemieckie Sudzucker, Nordzucker i Pfeiffer and Langen zamknęły odpowiednio 17, 4 i 8 zakładów (dodatkowo P&L przejęło Glinojeck należący do British Sugar). Mapy z artykułu Niemczaka pokazują koncentrację przemysłu cukrowniczego w 1990 i 2006 roku - widać na nich jak zakłady położone w bezpośrednim sąsiedztwie były zamykane po to, żeby zwiększyć moce przerobowe w jednym z nich.

To pozwoliło na zwiększenie rentowności zakładów i umożliwiło przetrwanie przemysłowi. W tym samym czasie spadł też areał upraw - zamykanie cukrowni pozwoliło skoncentrować przemysł i rolnictwo związane z burakami cukrowymi. Obecnie mamy 34 tys. plantatorów ze średnią powierzchnią uprawy ok. 6 ha. Przy przybliżonych cenach skupu na poziomie 120 PLN za tonę, i plonie na poziomie 70 t/ha oznacza to, że przeciętny plantator osiąga przychód na poziomie 50 tys. PLN za zbiór*. Gdyby zastosować te obliczenia dla struktury uprawy buraka cukrowego w 1998, gdzie przeciętny areał to 2,5 ha a plon to 37.5 t/ha - otrzymamy przychód na poziomie 11 tys. PLN. To nie wystarczy na utrzymanie farmy i pokazuje z jak niewydajnym systemem mieliśmy do czynienia jeszcze 20 lat temu.

Oczywiście życie jest skomplikowane i zmiany w przemyśle cukrowym nie obyły się bez ofiar transformacji. Wciąż 60 cukrowni zostało zamkniętych i ich pracownicy musieli szukać w znacznej części nowego zajęcia. Ale gdyby system został w formie w jakiej istniał w 1998 - i tak by się tak stało, bo nierentowne przedsiębiorstwa nie mogły działać na zasadzie wyprzedaży majątku w celach utrzymania działalności w nieskończoność. Tak samo z 135 tysiącami plantatorów, którzy musieli zrezygnować z uprawy buraka. Ale tu również, gdyby nie koncentracja ziemi i zwiększenie wydajności plonów - rolnicy produkowaliby zbyt mało, żeby zapewnić sobie utrzymanie ze swoich plonów.

Czy sytuacja jest idealna? Nie jest i nie mamy zamiaru bronić tej tezy. W 2017 Unia Europejska zrezygnowała z kwot na produkcję cukru, które dawały większe przywileje plantatorom. Obecnie producenci mogą wywierać większą presję na rolników, co może w przyszłości doprowadzić do problemów. CZy sprzedaż fabryk niemieckim firmom była najlepszym rozwiązaniem? To też może podlegać dyskusji - być może lepiej było założyć lokalne spółdzielnie należące do plantatorów (na takiej zasadzie funkcjonują niemieckie firmy). Niestety spółdzielczość w Polsce nie działa najlepiej więc nie do końca wiadomo czy to rozwiązanie by się sprawdziło w latach 90. Natomiast nie da się zakwestionować tego, że restrukturyzacja polskiego rolnictwa i przemysłu cukrowniczego zakończyła się umiarkowanym sukcesem. Wydajność dramatycznie wzrosła co pozwala nam produkować na miejscu a nie być uzależnionym od importu.

Można się koncentrować na tylko cukrowniach, ale trend związany ze zmianami zatrudnienia jest ogólny. W latach, które obejmują wykresy zatrudnienie w rolnictwie w Polsce zmniejszyło się o ok 50%. Zatrudnienie w przemyśle spadło w mniejszym stopniu, ale zmienia się struktura tego zatrudnienia - związana z tym, że procesy produkcyjne stają się bardziej wydajne. Dość powiedzieć, że wartość polskiej produkcji przemysłowej wzrosła w latach 1995-2012 trzykrotnie mimo, że zatrudnienie w przemyśle nawet nie drgnęło [5]. Dość ironicznie te korzystne dla naszej gospodarki zmiany są idealną pożywką dla twórców narracji.

Pokazywanie dramatycznych zmian koncentrując się na prostych danych, które trafiają do czytelnika to świetna strategia PRowa. Łatwo pokazać - zamknięto 60 cukrowni, winni są źli Niemcy, bez wchodzenia w zawiłości zmian jakie w tym samym czasie przeszła wydajność produkcji, struktura dostaw surowca, geografia produkcji i inne. Ale to, że coś jest łatwe nie oznacza, że jest prawidłowe. Upraszczanie świata zdecydowanie ułatwia sprzedanie swojego przekazu ale należy się liczyć z tym, że zafałszowany przekaz prowadzi do złych wniosków. A złe wnioski prędzej czy później doprowadzą do złych rozwiązań. Szczególnie widać to w swoistej nostalgii za latami 80. (zresztą nie tylko w Polsce) - gdzie wielki przemysł daje zatrudnienie.

Do tych czasów nie ma powrotu i marzenia tego nie zmienią. Niewydajne procesy, które wymuszały zatrudnienie dużej ilości osób odeszły w przeszłość i firmy, które wbrew trendom będą próbowały wrócić do starych metod będą po prostu niekonkurencyjne. Widać to w USA, gdzie produkcja przemysłowa zaczęła wracać w ostatnich latach do USA z “krajów-montowni”. Ale wróciła tylko produkcja. Nie miejsca pracy [6]. Wszyscy zwiedzeni wizją znacjonalizowanego przemysłu, który przywróci miejsca pracy powinni o tym pamiętać.

Oto jak niszczona jest Polska Gospodarka ...
Smutne, ale prawdziwe ...

Dlaczego Niemcy chcą nadal zniszczyć Polskę?

Co mamy takiego co oni nienawidzą?

Marcin, z którego pokolenia jesteś Staram się ocenić szanse na zobaczenie poprawy własnymi oczami,,,

Kruger, jak sam podałeś spadła ilość właścicieli plantacji, bardzo wielu plantatorów straciło utrzymanie gdyż nie mogli wytrzymać niskich cen skupu.

Podobnie sytuacja wygląda ze stanem naszej gospodarki, która chronicznie potrzebuje pracowników. Potrzebuje, ale za 2000. Gdyby nie Ukraińcy to ta nasza gospodarka po-transformacyjnych oszustów byłaby cieniutka.
Ja też chce wypasione Infinity za 100 tys a kupię od ręki. Obniżcie mi podatki a kupię :-)

Gdyby nie Niemcy i Ruscy to teraz bylibyśmy potęgą.

Teraz też jest marnotrastwo, ale pieniędzy unijnych...

Witam

RSTA, dlaczego od razu nienawidzą???

Biznes to biznes i nie ma zmiłuj.... Tu chodzi tylko o kasę, sentymenty to mają tacy, jak Ty, którzy od razu szukają drugiego dna

Pozdrawiam